Lletra de dona es un espacio de publicación y difusión de reseñas de obras escritas por mujeres, dentro de los ámbitos tanto de la creación literaria (narrativa, teatro, poesía, ensayo, autobiografía) como de la teoría crítica
"Toda vida está hecha del entrecruzamiento de otras vidas. El pasado parecía fluir en el presente."
“para ser una mujer desdichada […] no bastan ejemplos ni escarmientos; si bien servirá el oírla de aviso para que no se arrojen al mar de sus desenfrenados deseos […], temiendo que en él se aneguen, no sólo las flacas fuerzas de las mujeres, sino los claros y heroicos entendimientos de los hombres, cuyos engaños es razón que se teman”.
“Mandásteme, señora mía, que contase esta noche un desengaño, para que las damas se avisen de los engaños y cautelas de los hombres, […] siendo mayor entretenimiento decir mal de ellas: pues ni comedia se representa, ni libro se imprime que no sea todo en ofensa de las mujeres, sin que se reserve ninguna.” (p. 124)
“¿qué es un agujero? Pues algo tan difuso, tan banal, y también tan perturbador, que no parece merecer reflexión alguna, aunque estemos rodeados y habitados por él.”
What is your death but an old belonging, a mole that felt out of one of your poems?
Me equivoqué en una sola cosa: todas las desgracias que imaginaba y temía no llegaban ni a la centésima parte de la angustia que el destino me tenía reservada.
Though I started at dawn, by mid-morning the heat was rising and I was only halfway up. I was hot, tired, and felt thoroughly sorry for myself. Why should I go through all this trouble, I thought, when plenty of people don't go on pilgrimages at all? I sat down and felt so frustrated I actually started to cry. Just then a woman, who looked about thirty or so, came down from the upper shrine. "I'm going up seven times today", she said to the people on the path. "This is my third time; shouldn't have any trouble with the last four. Probably be down the mountain by two o'clock". . . . How I wished I could be a woman like her!
El mundo occidental atraviesa serias transformaciones que afectan los modos en que los individuos configuran sus experiencias subjetivas. El homo privatus se disuelve al proyectar su intimidad en la visibilidad de las pantallas, y las subjetividades introdirigidas se extinguen para ceder el paso a las nuevas configuraciones alterdirigidas.
La noia va sentir aleshores un temor diferent de tots els altres, un temor nou, un que creix de dintre a fora... i que et deixa perdut en un passadís d’una casa perduda en un país perdut... Joaquim la mirava, una mica ferreny, i la por que feia era abstracta, inaferrable, imprecisa. Invisible com l’aire. Però real.
“The archive was an opaque hope, yet it kept slipping away as though it didn’t want to be found, plundered, excavated. It became outright seductive in its evasiveness, and it kept making clear that it didn’t want our masturbatory desire for it” (22).
¿Qué debo hacer, madre, qué es lo que debo hacer para construir un futuro mejor para ella?(…) El secreto está en saber leer y escribir. Tú sabes leer. Todos los días debes leer a tu hija una página de algún libro; todos los días hasta que ella aprenda a leer (…) Ése es el secreto.
Sentí la absoluta necesidad de volver a explicar, de quedarme sin sangre, a fin de que el equívoco se resolviera a favor de una verdad que estaba más allá de los hechos comunes. Pero logré darme cuenta a tiempo de cuán alto era el muro del desentendimiento para treparlo con mis propias uñas.
El llegar a implicarse en la obra de arte comporta, a no dudar, la experiencia de desprenderse del mundo. Pero la obra de arte por sí misma resulta también un objetivo vibrante, mágico y ejemplar, que nos devuelve al mundo de alguna manera más receptivos y enriquecidos.
The imaginary proximity [...] granted by images suggests a link between the faraway sufferers [...] and the privileged viewer that is simply untrue, [...] one more mystification of our real relations to power. So far as we feel sympathy, we feel we are not accomplices to what caused the suffering.
E eu aprendo a ser unha que nunca coñecín pero que desexo,/ a abrir e a mirar cuns ollos que aínda non temos
I would write about them one day. In fact, under one form or another, whether I have liked it or not, I have written about them ever since, the straws from which I have made my bricks.
He aquí cómo llegué a amar a mi madre, cómo vi en ella mi propia naturaleza verdadera, lo que había bajo mi piel, en el meollo de mis huesos.
Pero no me va mucho la fantasía. Es tanta la fantasía que tragamos aquí todos los días. ¿La marca de la bestia? ¿Calles asfaltadas de oro? ¿Siete caballos blancos? ¿Qué? A tomar por culo. Yo sueño con escapar al mundo real. Si me obligan a leer un libro más de la serie de Narnia, me mato.